همت از هر دو جهان جست و ز دل در نگذشت

موج بگذشت ز دریا و ز گوهر نگذشت

آمد و رفت نفس ، گرد پی یکتایی ست

کس درین قافله از خویش مکرر نگذشت

شمع بر سر همه جا دامن خاکستر داشت

سعی پرواز ضعیفان ز ته پر نگذشت

ختم گردید به بیمار وفا شرط ادب

ما گذشتیم ولی ناله ز بستر نگذشت

هرزه دو بود طلب ، قامت پیری ناگاه

حلقه گردید که می باید ازین در نگذشت

پستی طالع شمعم که به صحرای جنون

آب آیینه پلی داشت سکندر نگذشت

حرص مشکل که ره فهم قناعت سپرد

آب آیینه پلی داشت سکندر نگذشت

روش معدلت از گردش پرگار آموز

که خطش گر همه کج رفت ز محور نگذشت

طاقت غرهٔ انجام وفا ممکن نیست

ناتوانی ست که از پهلوی لاغر نگذشت

شرر کاغذ آتش زده ام سوخت جگر

آه از آن فرصت عبرت که به لنگر نگذشت

بر خط جبههٔ ماکیست نگرید بیدل

زین رقم کلک قضا بی مژه ی تر نگذشت